Son birkaç haftadır, askeri analistlerimiz ve uluslararası muhabirlerimiz için savaşla ilgili sorularınızı talep ediyoruz. Her hafta bir veya birkaç soruyu cevaplamak için seçiyoruz – işte bu haftaki soru… Ukraynalılar başka bir ilkbahar saldırısı mı yapacaklar, yoksa yine yazı mı bekleyecekler? Declan Asker askeri analist Sean Bell bu soruyu cevaplıyor…
Declan, bu ilginç soru için teşekkür ederim. Son birkaç aydır, Ukrayna’da savaşın dalgası Rusya lehine gitti çünkü silah kıtlıkları Ukrayna’nın stratejik seçeneklerini sınırladı. Rusya, Ukrayna’nın enerji altyapısını ve büyük şehirleri füzeler ve insansız hava araçlarıyla saldırarak yardım savunma füzelerinde kritik kıtlıklar bıraktı. Rus hava kuvvetleri de ön hat birliklerine destek için daha aktif oldu ve Ukrayna’nın savunma füze yeteneğindeki artan kıtlığından yararlandı. Her iki taraftan geniş bir askeri harekat olmasına rağmen, bu çatışmanın başarısının ana ölçütü kazanılan/özgürleştirilen toprak, ve Rusya kara birliklerini öncelikli olarak Donbas bölgesine odaklamıştır. Putin’in uzun vadeli oyunu. Büyük kayıplara rağmen Rus güçleri açıkça Ukrayna’nın azalan top mermi ve kurşun stoğunu kullanarak cephede momentum kazanmıştır. Vladimir Putin açıkça uzun vadeli oyun oynuyor çünkü her zaman Batı’nın Ukrayna’yı destekleme isteğinin azalacağını ve Rusya’nın istila hedeflerine ulaşacağını öngördü. Son 60 milyar dolarlık yeni bir askeri yardım paketinin duyurulmasına rağmen, Amerika Birleşik Devletleri’nin Volodymyr Zelenskyy için müjdeli haber olacak, bu noel hızla Ukraynalı savaşçıların elinde silah ve mühimmattan çevirilme zorluğu olacaktır. Momentum askeri operasyonlarda çok değerli olup, Rus ilerlemesini cephede tersine çevirmek Ukrayna’nın bu bahar/yazdaki ana önceliklerinden biri olacaktır. Cepheyi stabilize ettikten sonra, Ukrayna’nın dikkati daha geniş stratejisine “ne sonra” dönebilir. Geçen yıl beklenen “ilkbahar saldırısı” önemli toprak kazanımları yapamadığı için Ukrayna, sınırlı kaynaklarını en etkili şekilde odaklamak için stratejisini tekrar gözden geçirmek zorunda kalacaktır. Besleme-mecburiyet yaklaşımı işe yaramaz. Uzun vadeli olarak, batı çatışmaya stratejik yaklaşımını kabul etmelidir. Büyük ölçekli çatışmalar, barış zamanı stoklarının kapasitesinden çok daha hızlı mühimmat ve silah tüketmekte ve ulusal savunma sanayilerinin dev üretimi için gereken büyük hacimleri sağlamaktadır. Rusya, savunma sanayi tabanını savaştan önceki seviyelerin üç katına çıkardı ve ayrıca petrol gelirlerini Kuzey Kore ve İran’dan mühimmat ithalatı için kullanmaktadır. Batı henüz bu kapasiteyi eşleşmemiştir. Ukrayna, Rusya ile savaşında üstünlük kurabilmek için, geçen iki yılı karakterize eden besleme/mecburiyet yaklaşımı değil, düşük stratejik ve sürdürülebilir silah tedarikine ihtiyaç duyacaktır. Batı’nın politik iradesi önemlidir. Bu arada, Rusya batının Ukrayna’yı desteklemesi durumunda daha doğrudan bir müdahalesinin belirleyici olacağını bilmektedir – Rusya savaş hedeflerine ulaşamazdı. Bu yüzden Başkan Putin ve Rusya Dışişleri Bakanı Lavrov, batının Ukrayna’ya destek artırımını düşündüğünde tehditkar retorik kullanmaktadır ve düzenli olarak bu desteğin nükleer savaş riskini artıracağı tehditinde bulunmaktadır. Ancak, Rusya Ukrayna’yı işgal etti ve cephede Ukraynalı topluluklara bu derece yıkım yaşatan Rus askeri harekatıdır. Sonuç olarak, batı, siyasi iradeyi gösterebilirse, Rusya’nın Ukrayna’ya yasa dışı istilasını durdurabilir – silah, karada asker ve/veya bir uçuşa yasak bölge oluşturarak. Aksi takdirde, Ukrayna’ya bu son askeri yardım turu uzun vadeli bir strateji olmaksızın, kısa vadeli bir tedavi olarak görülebilir.
