Üniversite öğrencileri, daha önce hiç olmadığı kadar yüksek düzeyde kaygı, depresyon ve genel ruh sağlığı endişeleri bildiriyor. Ancak öğrenciler zor durumda olduklarında kim onlara yardımcı oluyor? Öğrencilere göre, bu yardımı ruh sağlığı sağlayıcıları sağlamıyor. Son anketler, ruh sağlığı endişeleri yaşayan öğrencilerin sayısının yüksek olmasına rağmen, öğrencilerin yarısından azının üniversitelerinden ruh sağlığı desteği aldığını ortaya koyuyor.
Öğrenciler, duygusal veya ruh sağlığı sorunları için yardıma ihtiyaç duyduklarında nereden yardım aldıklarını şu şekilde belirtiyorlar: Wiley’in Kasım ayında yaptığı bir araştırma, öğrencilerin %83’ünün ruh sağlığı ile baş etmelerine yardımcı olmaları için aile ve arkadaşlarına başvurduğunu gösterdi. İnternet ve diğer çevrimiçi kaynaklarla ruh sağlığı bilgilerine ulaşmak için ise öğrencilerin oranı artıyor. Yasayan College Student Survey’ in 83% öğrencinin interneti, %67’sinin ise sosyal medyayı kullandığını tespit etti. Wiley’nin çalışması ise %24’ünün sosyal medya siteleri ve blogları destek için kullandığını ortaya koydu.
Ancak sadece %14’lük bir kesim üniversite sağlık hizmetlerini tercih etti. Thriving College Student anketine katılanların yarısından fazlası üniversite profesörlerinden veya danışmanlarından ruh sağlığı hakkında bilgi alırken, %8’i onlardan “her zaman” veya “sık sık” faydalandığını belirtti. Öğrencilerin %63’ü hiçbir üniversite ruh sağlığı kaynağını kullanmadıklarını belirtirken, üçte birlik bir kesim ise kampüs danışmanlığı veya tele-danışmanlık hizmetlerinden faydalandığını ifade etti.
Öğrenci davranışlarını ve tercihlerini anlamak, üniversite liderlerinin kaynakları ve destekleri nereye ekleyebileceğini belirlemelerine yardımcı olabilir. Öğrencilere yönelik desteklerde arkadaşlarına yatırım yapılabilir. Öğrencilerin çoğu arkadaşlarına daha fazla güven duyuyor ve onları daha erişilebilir bir kaynak olarak görüyor. Üniversiteler, bu ihtiyacı karşılamak ve öğrencilere ruh sağlığı zorluklarına nasıl yanıt verilmesi gerektiğini öğretebilmek için kaynaklarını akran destek sistemlerine yönlendirebilir. Ayrıca, öğrencilere mental sağlık uzmanlarını tanıtabilir ve öğrencilerin yardım ihtiyaçlarını karşıladıklarında onlara güven verilebilir.
Üniversiteler, hizmetlerini çevrimiçi öğrencileri ve çevrimiçi yardım arayan öğrencileri destekleyecek şekilde çeşitlendirmelidir. İletişim danışmanlığı veya talebe göre kaynaklar bu konuda bir yöntem olabilir. Mevcut hizmetlerin farkındalığını artırmak da öğrencilerin kriz anlarında yardım almalarına yardımcı olabilir. Ayrıca, fakülte ile işbirliği yaparak öğrencilere mental sağlık konusunda nereden yardım alabilecekleri konusunda birlikte hareket etmek faydalı olabilir. Sonuç olarak, her kampüs, öğrenci popülasyonunu en iyi şekilde hizmet etmek için öğrencilerle açık bir diyalog kanalı oluşturmalı ve neyin işe yaradığını veya neyin iyileştirilebileceğini anlamak için onlarla iletişim kurmalıdır.
