2024 yılında lise antrenörlük işi için dürüst bir ilan ne söylerdi sizce? “Ziyadesiyle çalışın, cente karşılığında kritik yiyin, kişisel ajandalar ve rastgele husumetleri olan ebeveynlerden eleştiri alın, değerinizi bilmeyen ve neden hiç açıklamadan sizi kovmaktan çekinmeyen eğitim kurullarına dikkat edin, sosyal medyada rezil olmaya ve belki de yerel basında yer alın.” Ah, ve kazanmanız gerekiyor.
İki Kuzey Jersey softbol antrenörü bu sezon işlerinden ayrıldı, bunlardan biri normal sezon oynamadan hemen önce ve devlet gücüne sahip Notre Dame’in baş antrenörü geçen hafta istifa etti. Bu, lise antrenörünün zor bir iş olduğu ve birçok kişi için daha karmaşık, daha yorucu ve çoğu için daha az değerli hale geldiği en son sinyallerden biri.
Antrenörler hakkında konuşmak istemiyorlar. Deneyimli birkaç antrenöre işlerinin zorlaşıp zorlaşmadığını sormak için iletişime geçtim, ancak hiçbiri gizlice yorum yapmak istemedi. Ancak gizlice anlatılan hikayeler komik.
Ebeveynler çocuklarının oynamasını, gelişmesini ve başarılı olmasını istiyor. Ancak 2024’te, sosyal medya ve cep telefonları ile daha cesurlar. “Ben’ci kültürünün büsbütün tırmanmış olduğu yer burası. Bir lise antrenörü bir ebeveynlerden birinin aynı zamanda bir reality TV gösterisinin yıldızı olmasına nasıl baş edecek? Antrenörlük elkitabında nerede bahsediliyor?
Bir reklam alım-yetkilisi, son oyunlarında çocuğuna kötü davranıldığı iddiasıyla okulun, konferansın ve devlet atletizm derneğinin bir şeyler yapmasını talep eden son derece öfkeli bir ebeveynden aldığı bir metin mesajını bana gösterdi, ancak her video çocuğunun başlatıcısı olduğunu gösteriyordu.
Bir başka okulda ebeveynlerin bir oyuncunun son oyunlardaki kötü davranışını bildirmek için oynayacağı kolejini aradığı bir başka vakayı duydum. Evet, kolej! Kin var mı?
Gel gel, daha iyi oluyor. Bir antrenörün, oğlunun en uygun olduğu konum için okulun pozisyon yaratmaması nedeniyle okulu dava ettiğini ve okulun oğullarının transfer olduğu okulun ücretini ödemesi halinde tüm suçlamaları düşüreceğini söyleyen bir hikaye anlatıldı.
Görüldüğü gibi, “orta sınıf” antrenörlerini kaybediyoruz. Kuzey Jersey’de hala bazı efsanevi “eski gard” var: Holy Angels’ta iki spor alanında antrenörlük yapan Sue Liddy, Pascack Valley’de Jeff Jasper, Ridgewood’da Kurt Hommen, IHA’da Steve Silver, Ramapo’da Evan Baumgarten. Bu beş kişi, temelde herhangi bir asi ebeveyne bakarak “haydi bir uçurtma uçur” diyebilecek kadar fazla galibiyete sahiptir.
Ancak yeniyseniz ne olacak? İlk, ikinci veya üçüncü yılınızdaysanız ve ebeveynler size saldırıyor, hatta kazanıyorsanız? Bir HIB (taciz, tehdit ve zorbalık) suçu yapışabilir, hatta geçerli değilse ve antrenör tamamen aklanmış olsa bile, ikinci kez gelirse, büyük problemlerle karşı karşıya kalırsınız.
Peki neden orada kalmak istersiniz? AD’niz muhtemelen sizi destekleyecektir, ancak dikkatli olun, çünkü yeni bir okul müdürü, hatta daha kötüsü, geçici bir okul müdürü geliyor olabilir ve AD’niz de kararsız bir zeminde olabilir.
Bu arada, antrenörler çocukların beklentilerini yönetmeleri bekleniyor, hatta bir spor derecelendirme servisi yedeği üçüncü beyzbol oyuncularına beş yıldız verdi ve hiçbir kolej göstermese de başka bir kolej vitrini için kaydoldular, ancak organizatörün cebi para dolu oluyor. Belki ayrılan antrenörler doğru olanı yapmıştır. Daha iyi durumlar var. Daha iyi işler var. Gerçekçi beklentileri olan ebeveynler ve atletizmin nasıl uygun şekilde yerleştiğinin okul ilçeleri var. Sevdiğiniz bir işten ve gerçekten önemsediğiniz oyunculardan ayrılmak kolay değil, ancak kendinize dikkat etmelisiniz. Her şeyin güller ve güneş ışığı olacağı düşüncesiyle lise antrenörü olmazsınız. Oyuncuların matürasyon süreçlerinde hem fiziksel hem de zihinsel olarak büyümelerine destek olması için tasarlanmış bir iş. Okul antrenörlerini kaybetmeye devam edersek, eğitim bulmacasının hayati bir parçasını kaybederiz. Ne yazık ki, onunla ilgili bir reality show yapamıyoruz.
